امروزه مصرف چای، یکی از اجزای جدایی ناپذیر زندگی عادی مردم در ایران است. اما سابقه مصرف چای در ایران ،کمتر از دو قرن است. با این حال ، برخی معتقدند که پیشینه مصرف چای در ایران به سده دوم میلادی می‌رسد و برخی از جهانگردان از چایخانه‌هایی سخن گفته‌اند که بزرگان و توانگران در آن جا جمع می‌شدند و چای می‌نوشیدند. مشخص نیست ایرانیان چه زمانی اولین بار با این نوشیدنی آشنا شدند. بیرونی درکتاب الصیدنه اش که در نیمه اول قرن پنجم نوشته شده، جزئیاتی درخصوص گیاه چای و استفاده از آن به عنوان نوشیدنی در تبت و چین آورده است. ظاهراً عادت چای نوشی تا قرن هفت مهجری به غرب آسیا نرسیده و ممکن است مغول‌ها در اشاعه آن تأثیر داشته باشند. امیرکبیر، ممکن است نقشی در ترویج چای در ایران داشته باشد او از دولت فرانسه دو دست ظروف چای خوری، شامل سماور نقره‌ای ، وی یکی دیگر را از تاجری روس دریافت کرد.امیر کبیر انحصار سماورسازی با یارانه دولتی را به استادکاری در اصفهان اعطا کرد.کشت چای در ایران، از سال 1314 هجری قمری آغاز شد. در این سال یکی از رجال آندوره به نام محمد میرزا کاشف السلطنه که به عنوان ژنرال کنسول ایران در هند مأمور به خدمت بود ، توانست در بازگشت به ایران ، چند بته چای را با زحمت فراوان وارد ایران کند. وی با توجه به مطالعاتی که بر روی انواع چای و نحوه کشت آنها نموده بود ، شهر لاهیجان را به دلیل وجود هوای مناسب برای کشت چای انتخاب کرد.این شهر امروز به عنوان مرکز کشتت چای در ایران درآمده‌است. مقبره کاشف ‌السلطنه در لاهیجان امروز به صورت گنجینه تاریخ چای ایران در لاهیجان درآمده‌است. سهم ایران 4 تا 5/4 درصد از مصرف کل چای جهان است. خواص چای مصرف دم‌کرده چای باعث تسریع حرکات تنفسی، سرعت در گردش خون، رفع خواب‌آلودگی احساس تجدید نیرو،تقویت نیروی فکری،گوارش بهتر غذا و تعریق می‌شود از این رو چای را هنگام خستگی ، ضعف عصبی ، میگرن ، بیماری‌های قلبی و آسم می‌توان تجویز نمود.

درپژوهش‌ های امروزی مشخص شده ‌است که چای ممکن است درکاهش خطر برخی بیماری‌های مزمن عمده مثل سکته ، حمله قلبی و بعضی سرطان‌ها مفید باشد ، این مطلب را دکتر جان وایس برگر ، عضو بلند پایه مؤسسه بهداشت آمریکا ، واقع در یک مرکز تحقیقاتی در نیویورک اعلام می‌کند.